Mastermedailles in de Modder
Brussel, 09 december 2023
Drie weken na het ‘grote’ veldloopkampioenschap in Hulshout, mochten ook de Masters op zaterdag aan hun nationaal veldloopkampioenschap beginnen, en dat in een ongewoon winterseizoen. Ongewoon, want niet alleen de data werden ongewoon vroeg vooruit geschoven (van maart naar december), voor de masters waren ook de afstanden en de wedstrijdsamenstelling heel anders dan traditioneel. Dat alles had natuurlijk te maken met het Europees veldloopkampioenschap: de Belgische masters mochten zaterdag als eersten het loodzware parcours onder de Atomiumbollen verkennen…
Bij de mannen, net als bij de vrouwen, slechts twee wedstrijden waarin alle podiumplaatsen moesten verdeeld worden: de plus vijftigers en de min vijftigers. In totaal kwamen tien DCLA masters een individueel modderbad nemen op de Heizelvlakte, die allesbehalve vlak is.
Aangezien het startprotocol van het EK nog een laatste keer werd uitgetest, moesten alle deelnemers vrij vroeg aanschuiven in de oproepkamer, waar ze in extremis ook een registratiechip aan de veters moesten vastmaken. Na die toch wel hele lange procedure, waardoor de opwarming terug werd afgekoeld, konden de masters hun benen nog een laatste keer losgooien in de ruime grasvlakte voor de startlijn.
De mannen 50+ kregen vier rondjes van een kilometer onder de lange spikepunten geschoven. Redelijk wat rood-withemden in deze eerste mannenrace van de regenachtige en winderige zaterdagnamiddag. Meteen flitste ook eentje van hen meteen naar de koppositie: marathonman Tom Van Ongeval had zijn zinnen op een podiumplaatsje gezet en had in voorbereiding eerder deze winter al redelijk wat crossen opgestapeld. Maar de korte afstand, het onafgebroken ploeterwerk en een blessuurtje aan de voet tijdens de voorgaande weken, maakte dat Tom niet over z’n sterkste troeven beschikte. Toch kon hij tot halfweg nog meeknokken met de besten, maar hij verloor in ronde drie voeling met de leiders. Tom bleef op een bronzen plaats verder zwoegen en het leek er op dat deze podiumplaats ‘binnen’ was, tot hij in de laatste hectometers nog terugverwezen werd naar plaats 4. Verschil met plaats drie: amper vier secondjes…
In dezelfde koers, maar dan bij de M55, had ook Marc Neefs podiumplannen, ondanks een conditioneel moeilijk laatste half jaar en het feit dat modder en hellingen niet echt besteed zijn aan onze 800m-specialist die vorig jaar zijn eerste nationale crossmedaille won. De top twee was al snel buiten schot, maar voor de derde podiumplaats behoorde Marc tot een drietal dat zich voorbij halfweg veilig had losgemaakt. In ronde drie bleek de modder en de conditionele achterstand toch z’n tol te eisen en Marc moest het duo laten gaan richting podium. In een vinnige sprint naderde Marc nog tot op luttele tien modderseconden van het brons op een meer dan behoorlijke 5de plaats.
Nog vier clubgenoten trotseerden het Lakense modder in deze wedstrijd. Frans Fierens (M55) deed het heel knap als 36ste in totaal van de 104 aangekomen lopers. Daarmee zou hij volgens onze berekeningen net de top tien van de M55 halen. M60 Ivo Vandermaesen werd 62ste, 7 plaatsen beter dan categoriegenoot Joris Steenput. Daniel Luts was vandaag onze nestor in dit BK: als M65 werd hij 82ste in totaal en als we geen telfouten hebben gemaakt was hij de 8ste M65-er.
Liefst 120 deelnemers aan de start van de laatste individuele wedstrijd van de dag. De M35-M40-M45 moesten ook ‘slechts’ 5 kilometer afmalen, iets wat in vergelijking met de eerdere veldloopkampioenschappen op een langgerekte sprint lijkt. Na de langgerekte sprint die ‘start’ heet, dook Loïc Lemaître mee in de spits van de wedstrijd en verkocht hij daar zijn vel heel duur. Meeknokken voor een podiumplaats zat er voor de winnaar van de cross van Vilvoorde niet meteen in, maar een dichte ereplaats was een zekerheid. Na pakweg 17 minuten ploeteren, liep Loïc als 7de over de eindstreep, maar belangrijker: hij werd 5de in de M35-categorie en dat op amper een half minuutje van het podium. Een veldloopdebuut dat zeker mocht gezien worden. Stijn Smulders was onze andere M35-vertegenwoordiger en hij eindigde op een meer dan behoorlijke 54ste totaalplaats. Tom Wybaillie liep als M40 in deze hoofdreeks en bereikte de finish op een 72ste totaalplaats.
De eerste wedstrijd van de namiddag was die van de W50+, waaraan geen enkele DCLA-master deelnam. En ook in die andere vrouwenkoers, de W35+, stond slechts één loopster op de deelnemerslijst: Joke Odeyn nam voor het eerst aan zo’n moddercompetitie deel. Maar ze toonde zich wel, want liep meteen mee in de voorste gelederen van de 51 deelneemsters. Joke hield kranig stand in de top tien van de wedstrijd en finishte uiteindelijk als 8ste in de totaaluitslag, maar wel als 6de W35 ! Knap debuut !
De doornatte masternamiddag werd afgerond met een nieuwtje, al was niet iedereen even grote fan van deze 4x1000m Mixed-Relays. Slechts weinig masters offerden hun individuele kansen op om alles te zetten op deze primeur, die in feite niet meer was dan een ‘test-case’ voor de Mixed Relays van het EK ’s anderendaags. Dat zag men ook aan de inschrijvingen, want slechts… 7 clubs brachten een viertal in de modder. Bovendien hadden de meesten van deze lopers al de individuele koers gelopen… Eentje van hen was Loïc Lemaître, die nog maar amper over de eindstreep gelopen was en via een snelle passage in de oproepkamer alweer met de pas bemodderde outfit aan de startlijn stond. Loïc nam nochtans de beste start, maar na de eerste helling bleek het al duidelijk dat de individuele wedstrijd erg veel krachten had gekost. Twee ‘frisse’ masters van Rieme en Lokeren liepen van Loïc weg, maar de derde plaats kon onze gewezen speerwerper wel moedig vasthouden. Dan was het de beurt aan Mona Rahmé, die al vrij snel de Lokerse loopster kon terugpakken en op afstand plaatsen, maar de voorsprong van Rieme was toen al net iets te groot geworden. Dan was het nog eens aan Joke Odeyn, die na haar 5000m eerder op de middag nog eens een kilometertje modderlopen moest afleggen. Joke moest (begrijpelijkerwijze) Lokeren terug laten komen, maar behield de derde plaats. Zo kon Steven Decoster als slotloper aan een moeilijke opdracht beginnen. Terwijl Rieme al ver buiten schot was en de nummer vier ook al op ruime afstand volgde, halveerde Steven eerst de kloof op Lokeren in de aanvangshelling. Maar dat had krachten gekost en de voorsprong helemaal teniet doen, zat er niet meer in. Een fraaie derde plaats toch voor de DCLA-Masters in deze Mixed Relays, 50 seconden na Rieme en 20 tellen na Lokeren. Een leuk initiatief, maar liefst niet samen met het individuele kampioenschap, want op die manier gaat niemand er beter van worden.
Overigens mag er toch ook een opmerking gemaakt worden betreffende de wedstrijdresultaten zoals die pas ’s avonds op de website verschenen: nergens was er een aanduiding van de club of van de leeftijdscategorie (iedereen was geboren op 1 januari) zodat het zelf een beetje uitvissen was wie op welke plaats in welke categorie was gefinished. Dat ontnam ons ook een beetje de moed om alle DCLA-ers in hun categorie op de juiste plaats uit te cijferen. Bovendien waren de tussentijden van de Mixed Relays een lachertje: de volgorde van de lopers was niet weergegeven zoals in werkelijkheid, waardoor tijden onderling vergelijken onmogelijk was… Hopelijk zal het tijdens het échte EK op zondag zonder problemen verlopen…
Samenvatting van het BK masters 2023
Bij de mannen, net als bij de vrouwen, slechts twee wedstrijden waarin alle podiumplaatsen moesten verdeeld worden: de plus vijftigers en de min vijftigers. In totaal kwamen tien DCLA masters een individueel modderbad nemen op de Heizelvlakte, die allesbehalve vlak is.
Aangezien het startprotocol van het EK nog een laatste keer werd uitgetest, moesten alle deelnemers vrij vroeg aanschuiven in de oproepkamer, waar ze in extremis ook een registratiechip aan de veters moesten vastmaken. Na die toch wel hele lange procedure, waardoor de opwarming terug werd afgekoeld, konden de masters hun benen nog een laatste keer losgooien in de ruime grasvlakte voor de startlijn.
De mannen 50+ kregen vier rondjes van een kilometer onder de lange spikepunten geschoven. Redelijk wat rood-withemden in deze eerste mannenrace van de regenachtige en winderige zaterdagnamiddag. Meteen flitste ook eentje van hen meteen naar de koppositie: marathonman Tom Van Ongeval had zijn zinnen op een podiumplaatsje gezet en had in voorbereiding eerder deze winter al redelijk wat crossen opgestapeld. Maar de korte afstand, het onafgebroken ploeterwerk en een blessuurtje aan de voet tijdens de voorgaande weken, maakte dat Tom niet over z’n sterkste troeven beschikte. Toch kon hij tot halfweg nog meeknokken met de besten, maar hij verloor in ronde drie voeling met de leiders. Tom bleef op een bronzen plaats verder zwoegen en het leek er op dat deze podiumplaats ‘binnen’ was, tot hij in de laatste hectometers nog terugverwezen werd naar plaats 4. Verschil met plaats drie: amper vier secondjes…
In dezelfde koers, maar dan bij de M55, had ook Marc Neefs podiumplannen, ondanks een conditioneel moeilijk laatste half jaar en het feit dat modder en hellingen niet echt besteed zijn aan onze 800m-specialist die vorig jaar zijn eerste nationale crossmedaille won. De top twee was al snel buiten schot, maar voor de derde podiumplaats behoorde Marc tot een drietal dat zich voorbij halfweg veilig had losgemaakt. In ronde drie bleek de modder en de conditionele achterstand toch z’n tol te eisen en Marc moest het duo laten gaan richting podium. In een vinnige sprint naderde Marc nog tot op luttele tien modderseconden van het brons op een meer dan behoorlijke 5de plaats.
Nog vier clubgenoten trotseerden het Lakense modder in deze wedstrijd. Frans Fierens (M55) deed het heel knap als 36ste in totaal van de 104 aangekomen lopers. Daarmee zou hij volgens onze berekeningen net de top tien van de M55 halen. M60 Ivo Vandermaesen werd 62ste, 7 plaatsen beter dan categoriegenoot Joris Steenput. Daniel Luts was vandaag onze nestor in dit BK: als M65 werd hij 82ste in totaal en als we geen telfouten hebben gemaakt was hij de 8ste M65-er.
Liefst 120 deelnemers aan de start van de laatste individuele wedstrijd van de dag. De M35-M40-M45 moesten ook ‘slechts’ 5 kilometer afmalen, iets wat in vergelijking met de eerdere veldloopkampioenschappen op een langgerekte sprint lijkt. Na de langgerekte sprint die ‘start’ heet, dook Loïc Lemaître mee in de spits van de wedstrijd en verkocht hij daar zijn vel heel duur. Meeknokken voor een podiumplaats zat er voor de winnaar van de cross van Vilvoorde niet meteen in, maar een dichte ereplaats was een zekerheid. Na pakweg 17 minuten ploeteren, liep Loïc als 7de over de eindstreep, maar belangrijker: hij werd 5de in de M35-categorie en dat op amper een half minuutje van het podium. Een veldloopdebuut dat zeker mocht gezien worden. Stijn Smulders was onze andere M35-vertegenwoordiger en hij eindigde op een meer dan behoorlijke 54ste totaalplaats. Tom Wybaillie liep als M40 in deze hoofdreeks en bereikte de finish op een 72ste totaalplaats.
De eerste wedstrijd van de namiddag was die van de W50+, waaraan geen enkele DCLA-master deelnam. En ook in die andere vrouwenkoers, de W35+, stond slechts één loopster op de deelnemerslijst: Joke Odeyn nam voor het eerst aan zo’n moddercompetitie deel. Maar ze toonde zich wel, want liep meteen mee in de voorste gelederen van de 51 deelneemsters. Joke hield kranig stand in de top tien van de wedstrijd en finishte uiteindelijk als 8ste in de totaaluitslag, maar wel als 6de W35 ! Knap debuut !
De doornatte masternamiddag werd afgerond met een nieuwtje, al was niet iedereen even grote fan van deze 4x1000m Mixed-Relays. Slechts weinig masters offerden hun individuele kansen op om alles te zetten op deze primeur, die in feite niet meer was dan een ‘test-case’ voor de Mixed Relays van het EK ’s anderendaags. Dat zag men ook aan de inschrijvingen, want slechts… 7 clubs brachten een viertal in de modder. Bovendien hadden de meesten van deze lopers al de individuele koers gelopen… Eentje van hen was Loïc Lemaître, die nog maar amper over de eindstreep gelopen was en via een snelle passage in de oproepkamer alweer met de pas bemodderde outfit aan de startlijn stond. Loïc nam nochtans de beste start, maar na de eerste helling bleek het al duidelijk dat de individuele wedstrijd erg veel krachten had gekost. Twee ‘frisse’ masters van Rieme en Lokeren liepen van Loïc weg, maar de derde plaats kon onze gewezen speerwerper wel moedig vasthouden. Dan was het de beurt aan Mona Rahmé, die al vrij snel de Lokerse loopster kon terugpakken en op afstand plaatsen, maar de voorsprong van Rieme was toen al net iets te groot geworden. Dan was het nog eens aan Joke Odeyn, die na haar 5000m eerder op de middag nog eens een kilometertje modderlopen moest afleggen. Joke moest (begrijpelijkerwijze) Lokeren terug laten komen, maar behield de derde plaats. Zo kon Steven Decoster als slotloper aan een moeilijke opdracht beginnen. Terwijl Rieme al ver buiten schot was en de nummer vier ook al op ruime afstand volgde, halveerde Steven eerst de kloof op Lokeren in de aanvangshelling. Maar dat had krachten gekost en de voorsprong helemaal teniet doen, zat er niet meer in. Een fraaie derde plaats toch voor de DCLA-Masters in deze Mixed Relays, 50 seconden na Rieme en 20 tellen na Lokeren. Een leuk initiatief, maar liefst niet samen met het individuele kampioenschap, want op die manier gaat niemand er beter van worden.
Overigens mag er toch ook een opmerking gemaakt worden betreffende de wedstrijdresultaten zoals die pas ’s avonds op de website verschenen: nergens was er een aanduiding van de club of van de leeftijdscategorie (iedereen was geboren op 1 januari) zodat het zelf een beetje uitvissen was wie op welke plaats in welke categorie was gefinished. Dat ontnam ons ook een beetje de moed om alle DCLA-ers in hun categorie op de juiste plaats uit te cijferen. Bovendien waren de tussentijden van de Mixed Relays een lachertje: de volgorde van de lopers was niet weergegeven zoals in werkelijkheid, waardoor tijden onderling vergelijken onmogelijk was… Hopelijk zal het tijdens het échte EK op zondag zonder problemen verlopen…
Samenvatting van het BK masters 2023
